Stukje van Merel & Ellen

Vandaag was het dan zover het ‘survivallen’. Een groep ging met de kano’s varen (naar een eiland) en de andere groep ging 10 km lopen naar een plek waar we op werden gehaald met de kano’s. Wij gingen lopen. Eenmaal aangekomen konden we gaan varen met de kano’s. Dus we stapten allebei in een kano en we probeerden naar het eiland te roeien. Na een tijdje roeien met al flink wat golven kwam ‘de golf’ die ons omsloeg.. We leunden allebei tegelijk de verkeerde kant op en voordat we het wisten lagen we in het water. Gelukkig hadden we reddingsvesten aan dus we bleven drijven. We hadden geen idee wat we moesten doen dus we raakten in paniek en begonnen te gillen enz. Op een gegeven moment kwamen we weer in de boot maar die zat helemaal onder water. Dirk en Ruben hadden snel door dat we waren omgeslagen en ze kwamen ons helpen met Gerlinde en Irene. Irene had de omgeslagen boot vastgeknoopt en toen hebben ze ons allemaal naar het dichts bij zijnde eilandje gebracht waar we droge vesten aan kregen (van Kees) en moesten lopen/dansen om warm te blijven. Aart Erik nam alle spullen mee naar het eiland in z’n zeilbootje. Alle spullen waren compleet doorweekt (en ook de i pod van Merel oftewel hij is gezonken naar de bodem van het meer, pap en mam het word vast wel verzekerd door de reisverzekering J). Uiteindelijk zijn we veilig aangekomen op het eiland waar we droge kleren aan trokken en lekker opwarmden bij het kampvuur. ’s Avonds lekker broodjes gebakken aan een stok en worstjes. Het was echt een avontuur om nooit meer te vergeten.

Stukje van Jeanne & Corjette

En daar gingen we dan met enorme toeters (rugzakken) op onze rug, naar het meertje, op survivaltocht! Helft lopen,10 kilometer, helft met de kano naar het eiland laat ons maar varen, lopen met zo’n enorme rugzak op onze rug zien we niet echt zittenJ. Toen we veilig en wel op ‘het survivaleiland’ waren aangekomen, moesten we alles klaarmaken om de nacht te overleven. Maar de drang om te gaan zwemmen was erg groot en hadden we toch maar een snelle duik genomen. (het water was erg koud dus we zijn maar gaan zonnen) Ruben, Dirk en de dominee ondertussen hard kanoënd naar het vaste land om degene die lopend waren op te halen. Wachtend op de anderen, zagen we allerlei rotsen en golven voor een kano aan. De eerste bootjes aan. Het bericht krijgend dat merel en ellen waren omgekukeld met hun kano. Alles is later weer helemaal goed gekomen. ’s Avonds hebben we nog met z’n allen om een kampvuurtje gegeten en spelletjes gespeelt. We moesten onze slaapzakken maar gaan opzoeken, want het was al half 12. Het was veel te gezellig daar, dus we sliepen pas rond 1 uur. Na een lange nacht met veel muggen en andere insecten, werden we wakker rond half 9 wakker. Iedereen lag anders dan moest. De dag ervoor was het heerlijk weer, maar nu plensde het, vandaar dat we niet 10 kilometer terug moesten lopen, met gevolg dat we flink wat kano’s tekort kwamen en dus een paar stoere mannen moesten heen en weer varen om de rest op te halen, met gevolg héle volle kano’s. degene die over gebleven waren kregen nu de kans om ons lekker te verwennen met heerlijke brownie’s, nu rond een uur of 3 schijnt de zon heerlijk. Veel liefs,

Jeanne & Corjette

Een roerig nachtje

Ik neem aan dat u allen wel enigszins begrepen heeft wat er zich de voorgaande nacht heeft afgespeeld; en daarom zal ik proberen wat licht te werpen op de iets onduidelijkere kanten van de survivaltocht. Ja, er waren ondragelijk veel muggen, steekvliegen, dazen en andere prikbeesten op het eiland, en ja, deze leken zich op te hopen onder het zeil waar we onder sliepen. Er werd echter zoveel anti-insectenspray de lucht in gespoten dat zelfs een gorilla er bedwelmd van zou raken. Dit belette de insecten echter niet om sommigen van ons eens flink te pakken te nemen; ons medeleven gaat uit naar Roel, die aan ons nachtje zompigheid een fikse bult op zijn voorhoofd overhield. In een ijdele poging is er geprobeerd jam te maken van de zogenaamde moltbessen die op het eiland groeiden, dit is echter niet gelukt omdat het pannetje droogkookte in ons kampvuur, met een aangekoekte laag verbrande bessen op de bodem tot gevolg. Gelukkig was er nog heerlijke kip met ui; welke overigens ontegenzeggelijk mals was. Toen we de volgende morgen na een licht vochtige overtocht thuis aankwamen, stonden er warme koffie en versgebakken brownies voor ons klaar. Ook bleek er door nina in onze afwezigheid een flinke koolvis te zijn gevangen. Al met al een rumoerige 2 dagen dus.

Door Thomas Heger.

(Slechts één keer, ca. 24.00u., moest ds.AJ. de tent uit voor een vermanend woord.)

Lieve mam’s thuis nog heel erg gefeliciteerd met je verjaardag gisteren! We hopen dat het een mooie en leuke dag was, we vieren het zodra we weer thuis zijn! Tot snel!!

Xxx Jozien en Dirk Olijve

Wij, 12 van de 24 deelnemende, hebben zo’n anderhalf uur gelopen om op een afgesproken punt door kano’s te worden opgehaald. Na een klein uitstapje door het moeras kwamen we gelukkig op een mooi pad terecht! Aangekomen op de afgesproken plek was er niemand te vinden, wat ons op het idee bracht om een kampvuur aan te leggen. Na diverse rooksignalen werden we alsnog door onze mede survivallers (Ds. Juffer en het koppel Dirk&Ruben) opgehaald. Na een avontuurlijke overtocht met Hannah kwamen wij wél droog aan op het eiland.

We hebben als avondeten brood (met worst) gebakken op het kampvuur. En zelfs kipfilet met uien na een roerige kanotocht met Ruben en Dirk. Mede door een leuk spel bleef de sfeer uitermate gezellig!

De volgende ochtend werden we na een relatief lange nacht wakker onder zeil, enkele met velen muggenbulten. Na een kort ontbijt zijn we gaan opruimen en weer terug gekanoot naar de huizen! Waar voor Kees, Ruben en mij nog een heerlijk, koud (meer)bad wachtte.

Roel

Na deze beproeving, was het een opluchting dat de bagage niet naar het huis gesjouwd hoefde te worden. Hiervoor stond de bus klaar, dat was geen overbodige luxe. Wat een natte boel… Nadat alles thuis op een hoop was gegooid, kon iedereen lekker bijkomen bij de kachel die we hadden opgestookt. De rest van de dag werd gevuld met filmpjes kijken en lekker relaxen. Hier werden we toch wat lui van en dus zijn Marrit, Frank, Nina, Henri en ik naar het hoogste punt van de berg bij het huis gelopen. Vanaf daar hadden we een geweldig uitzicht over het fjord en de bergen. Onze missie was; terugkomen met zakken vol bosbessen. Helaas, de bosbessen waren nog niet rijp. Maar gelukkig hebben we altijd nog de supermarkt waar we de nodige ingrediënten voor een overheerlijk toetje hebben kunnen vergaren. Morgen gaan we een citytrip naar Trondheim maken. Aldaar zullen we gewapend met onze shampoo en douchegel het zwembad onveilig gaan maken.

Sanne